ΜΕΤΑ ΑΠΟ 54 ΧΡΟΝΙΑ Επιτάφιος στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου Εξορινού Αμμοχώστου

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=5769&catid=30

Μετά από κοινή απόφαση του δημάρχου Αλέξη Γαλανού και του Οκτάι Καγιάλπ η ακολουθία της Μ. Παρασκευής στις 18 Απριλίου, θα τελεστεί στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Εξορινού της Αμμοχώστου ενώ περιφορά του επιταφίου θα γίνει στους δρόμους τις μεσαιωνικής πόλης.

Η ακολουθία της Μ. Παρασκευής με την περιφορά του επιταφίου στην παλιά πόλη της Αμμοχώστου διακόπηκε από το 1960 με την έναρξη των διακοινοτικών ταραχών.

Πειρατές από το Αλγέρι, ο Γατοφάγος και το γεφύρι της Άρτας Θρύλοι, παραδόσεις και έθιμα

Εικ. 1. Robert A. Mc Cabe, Το γεφύρι της Άρτας (1961).

  από Archaeology Newsroom - Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014

                                «Ο κόσμος φκιάνουν εκκλησιές, φκιάνουν και μοναστήρια, φκιάνουν και πετρογέφυρα για να διαβαίν’ ο κόσμος» (σημ. 1)

Στο άρθρο που ακολουθεί, παρουσιάζεται το πιο γνωστό –ίσως– γεφύρι του ελληνικού χώρου, ο τρόπος κατασκευής του και οι θρύλοι που το περιβάλλουν (εικ. 1). Το γεφύρι της Άρτας, εκτός από σημαντικό μνημείο νεοελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αποτελεί και αξιόλογο τοπόσημο της περιοχής.

«Όμορφη σαν Ελληνίδα» Έκθεση ενδυμασίας και κοσμήματος

Άποψη της έκθεσης «Όμορφη σαν Ελληνίδα» στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ).

  από Archaeology Newsroom - Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014

Στην εποχή που οι γυναίκες ήταν «Όμορφες σαν Ελληνίδες» φορώντας βαρύτιμες στολές κεντημένες στο χέρι, λεπτοδουλεμένα κοσμήματα πιασμένα στο μαντίλι και εντυπωσιακές πόρπες μας ταξιδεύει έκθεση που διοργανώνεται στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, στη Θεσσαλονίκη.
Τρεις συλλέκτες, οι Άντυ Αντώτσιου, Αντώνης Σουλιώτης και Αθανάσιος Σπύρου, άνοιξαν τα… μπαούλα τους και εκθέτουν αυθεντικές στολές, κοσμήματα και αντικείμενα που προέρχονται από όλο τον ελλαδικό χώρο και την Καππαδοκία, από τον 19ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η έκθεση περιλαμβάνει 30 στολές από μεσοαστικές οικογένειες, 150 πόρπες, περισσότερες από 20 λαιμαριές που εκτίθενται για πρώτη φορά, σκουλαρίκια, στέφανα, κιουστέκια (αλυσιδωτά κοσμήματα στήθους), πορσελάνες ακόμη και προικοσύμφωνα του 1800!

Από το Μόντρεαλ θα ξεκινήσει το ταξίδι της η έκθεση «Οι Έλληνες: Από τον Αγαμέμνονα στον Μεγ. Αλέξανδρο»

Πιστό αντίγραφο χρυσής νεκρικής μάσκας «Αγαμέμνονα» από τον Ταφικό Κύκλο Α΄ των Μυκηνών, 16ος αιώνας π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών (το πρωτότυπο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Π 624α).

 

500 ευρήματα από την προϊστορική και την ιστορική εποχή

  από Archaeology Newsroom - Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014

Η αρχαιολογική έκθεση «Οι ‘Ελληνες: Από τον Αγαμέμνονα στον Μεγ. Αλέξανδρο», που θα περιέχει 500 ευρήματα από την προϊστορική και την ιστορική εποχή θα ξεκινήσει το ταξίδι της από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Μόντρεαλ Pointe-à-Callière στις 12 Δεκεμβρίου 2014 και θα κατεβάσει αυλαία στις 25 Απριλίου 2015.
Συνολικά, θα ταξιδέψει σε τέσσερις πόλεις της Βόρειας Αμερικής (Pointe-à-Callière Μόντρεαλ, Canadian Museum of History Οττάβας, Field Museum Σικάγου και National Geographic Museum Ουάσιγκτον) και θα διαρκέσει έως τον Σεπτέμβριο του 2016.

Πινακοθήκη Λεβέντη, η πρώτη με πίνακες από την ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης

«Το αντίδωρο», έργο του Θεόδωρου Ράλλη. Λεβέντειος Πινακοθήκη, Λευκωσία.

 

Περισσότερα από 800 έργα

  από Archaeology Newsroom - Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014

Άνοιξε την περασμένη εβδομάδα στο κοινό η Λεβέντειος Πινακοθήκη, η μοναδική στην Κύπρο που φιλοξενεί περισσότερα από 800 έργα από την ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης.
Η Πινακοθήκη βρίσκεται στην καρδιά της Λευκωσίας, επί της οδού Αναστασίου Γ. Λεβέντη (πρώην Λεωνίδου) και με τη λειτουργία της πήρε «σάρκα και οστά» το όραμα του αείμνηστου Αναστάσιου Γ. Λεβέντη. Στόχος της Πινακοθήκης είναι να καταστεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο θα βοηθά τους επισκέπτες να κατανοήσουν την τέχνη, προωθώντας παράλληλα την εκπαίδευση, τη διδασκαλία, την έρευνα, τα δημόσια προγράμματα και τις εκδόσεις σε όλους τους σχετικούς τομείς.
Θα στεγάζει μόνιμα τρεις συλλογές: τη «Συλλογή του Παρισιού» που επιμελήθηκε η Μυρτώ Χατζάκη, την «Ελληνική Συλλογή», που επιμελήθηκε η Εβίτα Αράπογλου και την «Κυπριακή Συλλογή» που επιμελήθηκε η Ελένη Νικήτα.

Τα πολλά πρόσωπα και οι σκιές του Μπρεσόν

  ΒΑΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

 http://www.kathimerini.gr/759953/article/politismos/eikastika/ta-polla-proswpa-kai-oi-skies-toy-mpreson

Η Μαρτίν Φρανκ, η Βελγίδα φωτογράφος και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, φωτογραφημένη στο Παρίσι το 1967 από τον Ενρί Καρτιέ Μπρεσόν. Υπήρξε η δεύτερη σύζυγος του Μπρεσόν. Η τρέχουσα έκθεση στο Πομπιντού είναι η πρώτη ρετροσπεκτίβα στην Ευρώπη μετά τον θάνατό του το 2004 (Henri Cartier-Bresson/Magnum Photos, courtesy Fondation Henri Cartie-Bresson).

Τετάρτη μεσημέρι, περπατάμε στον ήλιο με τις Γαλλίδες φίλες μου, τη Λίζα, 29 ετών, που είναι ζαχαροπλάστισσα, και την Κολέτ, 27 ετών, που διδάσκει σε λύκειο. «Ισως δεν διαλέξαμε τη σωστή στιγμή για να έρθουμε στο Μπομπούρ», λέει η Κολέτ, ακούγοντας τον υπάλληλο του μουσείου να μιλάει για 45 λεπτά αναμονή τουλάχιστον. Δεν υπάρχει σωστή στιγμή για να επισκεφτεί κανείς το Πομπιντού και το ξέρουμε και οι τρεις. Το αγαπημένο μου μουσείο εδώ στην πόλη όπου πλέον κατοικώ φιλοξενεί εξαιρετικές εκθέσεις, των οποίων η θέαση είναι σχεδόν αδύνατη. Οταν λοιπόν το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Ενρί Καρτιέ Μπρεσόν, και τούτη είναι η πρώτη ρετροσπεκτίβα στην Ευρώπη μετά τον θάνατό του το 2004, ο έκτος όροφος του Πομπιντού μοιάζει με βαγόνι μετρό στις 8.30 το πρωί. «Δεν μας πειράζει, έτσι δεν είναι;» θα πει η Λίζα, που έχει ρεπό σήμερα και έχει κέφια. «Είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό ότι τόσος κόσμος ενδιαφέρεται για τη φωτογραφία του Μπρεσόν», συμπληρώνω.

Αν σωθεί το Μέγαρο, θα αποδείξει την αστείρευτη δυναμική του

30/03/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ https://www.efsyn.gr/?p=185768

 
«Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι το δάνειο ούτως ή άλλως θα πληρωθεί από το κράτος – είτε το Μέγαρο κλείσει είτε όχι. Αν κλείσει, τα κτίρια θα ρημάξουν, όπως έγινε και με τα κτίρια της Ολυμπιάδας. Αν πουληθεί «στο σφυρί» και το πάρει κάποιος να το εκμεταλλευτεί, ίσως τότε να έχουμε το μεγαλύτερο στην Ευρώπη Κέντρο Ευτελούς Διασκέδασης. Μας αξίζει; Είναι σαν να γκρεμίζουμε έναν ναό για να βάλουμε στη θέση του ένα «σκυλάδικο»

Του Γιώργου Κουρουπού

Γράφω αυτές τις γραμμές, όχι ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου -πράγμα άλλωστε πρόσφατο και, κατά κάποιον τρόπο, περιστασιακό- αλλά ως συνθέτης που εδώ και πολλά χρόνια ζω και εργάζομαι σ’ αυτήν εδώ τη χώρα.

Θέλω κατ’ αρχάς να θυμηθώ κάποια πράγματα που ίσως αξίζει τον κόπο να θυμόμαστε όλοι.

Το Μέγαρο Μουσικής είναι ένα παλιό όνειρο της ελληνικής αστικής τάξης. Από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου και μετά, όλες οι κυβερνήσεις είχαν στην ατζέντα τους την ανέγερσή του. Ακόμη και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, το 1926, με αφορμή μια επίσκεψη του Ρίχαρντ Στράους στους Δελφούς, του πρότεινε να γίνει διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής, του οποίου η ανέγερση θα ξεκινούσε το συντομότερο δυνατόν…

«Καλή και ανάποδη. Ο πολιτισμός του πλεκτού»

30/03/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ https://www.efsyn.gr/?p=185765

   

Μεταφράστρια του Ροθ και της Μόρισον, η Κατερίνα Σχινά, κριτικός βιβλίου και μουσικής, δηλαδή γνήσια διανοούμενη και μανιώδης αναγνώστρια, έχει και μια άλλη πλευρά: είναι φανατική πλέκτρια. Το συναρπαστικό βιβλίο της «Καλή και ανάποδη. Ο πολιτισμός του πλεκτού» συνδυάζει έτσι τα πάντα: προσωπικές ιστορίες, αναφορές στην τέχνη, την ιστορία, ακόμα και τα σύγχρονα κινήματα αμφισβήτησης. Και, ναι, το πλέξιμο δεν είναι γυναικεία υπόθεση. Επλεκε και ο Ζαχαριάδης

«Οι σημερινοί ακτιβιστές που χρησιμοποιούν τη χειροτεχνία ως αντιρρητικό μέσο πολιτικής, δεν πλέκουν για να αναγεννήσουν ένα κίνημα λουδιτών, να καταγγείλουν και να ξορκίσουν την τεχνολογία, αλλά για να διατρανώσουν μια εναλλακτική δυνατότητα απέναντι στη μαζική κουλτούρα, τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή, τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Το πλέξιμο έχει γίνει στις μέρες μας το επίλεκτο μέσο της αντικαπιταλιστικής διαμαρτυρίας, ισχυρό αντίβαρο στην υπαρξιακή δυσφορία μέσα σ’ έναν διαρκώς ομογενοποιούμενο πλανήτη»

Πωλούνται τα τσόκαρα του Γκογκέν

Κριεκούκης Τάσος http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=581246

Είναι η πιο έγκυρη εμπορική έκθεση έργων τέχνης στον κόσμο. Κάθε γκαλερί στην οποία δόθηκε η άδεια να εκθέσει εκεί πρέπει να έχει άμεμπτο παρελθόν και κάθε αντικείμενο που θα εκτεθεί περνάει από ψιλό κόσκινο για την αυθεντικότητά του. Ειδική ανταπόκριση

 

ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ

Η αφρόκρεμα της διεθνούς κοινωνίας των φιλοτέχνων ήταν πιστή στο ραντεβού, όπως κάθε Μάρτιο εδώ και 27 χρόνια. Πάνω από 10.000 καλεσμένοι συγκεντρώθηκαν στο Μάαστριχτ για τα εγκαίνια της TEFAF, που είναι η σύντμηση του The European Fine Art Fair. Και πάλι οι Rolls Royce, οι Bentley και οι ακριβές Μερτσέντες χόρευαν τις καντρίλιες τους στην είσοδο της πολυτελέστερης έκθεσης έργων τέχνης στον κόσμο. Και πάλι χιλιάδες τουλίπες διακοσμούσαν φαντασμαγορικά τους διαδρόμους, όπου η σαμπάνια έρρεε και οι πιο εκλεπτυσμένοι μεζέδες μοιράζονταν από το πρωί ως το βράδυ στους κομψά ντυμένους προνομιούχους της ζωής που μπορούν να διαθέσουν ένα εξαψήφιο, επταψήφιο ή ακόμη και οκταψήφιο αριθμό ευρώ για να αποκτήσουν το αντικείμενο της επιθυμίας τους. Εδώ η οικονομική κρίση και η μιζέρια φαίνεται να είναι πολύ μακριά.

Πέτερ Λίμπουργκ: Η Deutsche Welle θα διατηρήσει το Ελληνικό Πρόγραμμα

Μοσκόβου Σπύρος http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=581214

Ο διευθυντής της «Γερμανικής Φωνής» έρχεται στην Ελλάδα, μιλάει για τις ελληνογερμανικές ραδιοτηλεοπτικές σχέσεις και τονίζει ότι η DW «υπήρξε ανέκαθεν γέφυρα ανάμεσα σε Αθήνα και Βερολίνο»

«Οι δημοσιογράφοι πρέπει να κοιτάμε τα πράγματα με νηφαλιότητα και όχι να σπεύδουμε να εξυπηρετούμε τα όποια πολιτικά συμφέροντα» λέει ο γενικός διευθυντής της Deutsche Welle Πέτερ Λίμπουργκ

 

 

Ο πατέρας του υπήρξε διπλωμάτης και έτσι ο ίδιος μεγάλωσε στη Ρώμη, στο Παρίσι, στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Ο πατήρ Λίμπουργκ διετέλεσε πρέσβης της Δυτικής Γερμανίας στην Αθήνα την εποχή της δικτατορίας και ο Πέτερ Λίμπουργκ έβλεπε στην ΥΕΝΕΔ Καραγκιόζη. Εχει γεννηθεί το 1960 και από τον Οκτώβριο του 2013 είναι γενικός διευθυντής της Deutsche Welle. Ερχεται στην Αθήνα για μια σειρά εκδηλώσεων με αφορμή τα 50 χρόνια του Ελληνικού Προγράμματος, που για πρώτη φορά «βγήκε στον αέρα» στις 13 Απριλίου 1964 και έγινε πασίγνωστο στην Ελλάδα την εποχή της δικτατορίας, όταν αποτελούσε μία από τις ελάχιστες πηγές ελεύθερης ενημέρωσης του ελληνικού λαού. Ο Σπύρος Μοσκόβου, σήμερα διευθυντής του Ελληνικού Προγράμματος της Deutsche Welle, μίλησε με τον Πέτερ Λίμπουργκ.

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τα «μυστικά» του

 

Αστραπέλλου Μαριλένα  

EMAIL| 

«Το μεγάλο στόμα με το κόκκινο κραγιόν», ο καταρράκτης του νερού, οι «ιλιγγιώδεις» κυλιόμενες σκάλες, ο αυτόματος «περίπατος» της στέγης, η «Ανάσα» του υπογείου. Μια περιήγηση στα πέντε επίπεδα εκθέσεων του κτιρίου της λεωφόρου Συγγρού που ετοιμάζεται να ανοίξει τις πόρτες του αντιμετωπίζοντας όμως πολλά προβλήματα υποχρηματοδότησης και προσωπικού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  30/03/2014 05:45

Η εντυπωσιακή πρόσοψη και η κεντρική είσοδος του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης επί της οδού Καλλιρρόης ( Πηγή: φωτο: γιώργος οικονομόπουλος)

Το βράδυ η πρόσοψη επί της οδού Συγγρού έχει αρχίσει να ανάβει τα φώτα της. Η κεντρική είσοδος επί της οδού Καλλιρρόης παραμένει ωστόσο περιφραγμένη. Τα μπλε γράμματα που σχηματίζουν το αρκτικόλεξο ΕΜΣΤ έχουν τοποθετηθεί πάνω στο γείσωμα, ο καταρράκτης του νερού που θα πέφτει από πέντε μέτρα ύψος δεν έχει τεθεί ακόμη σε λειτουργία. Στο εσωτερικό εργάτες λειαίνουν πατώματα ή περνούν το τελικό χέρι χρώματος σε τοίχους καθώς η πρόεδρος του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης κυρίαΑννα Καφέτση μας ξεναγεί μέσα στο όνειρό της το οποίο μοιάζει να έχει γίνει πραγματικότητα. «Θέλω να το ζήσω το κτίριο χωρίς κόσμο, να σκεφτώ τι έργα θα μπουν»λέει και είναι φανερή η περηφάνια της για το κτίριο που αγωνίστηκε να δει να υλοποιείται. Δικαιολογημένα. Το πίσω μέρος του εσωτερικού του κτιρίου που βλέπει στη Συγγρού είναι ο διατηρητέος τοίχος από το παλιό εργοστάσιο Φιξ - μαζί με εκείνον επί της οδού Φραντζή. Η βιομηχανική φυσιογνωμία του έχει ενισχυθεί (και κυριολεκτικά) από μια αρματούρα από μπετόν, ένα κάθετο πλέγμα πλευρικά του κλιμακοστασίου με τις κυλιόμενες που φτάνουν μέχρι τον τέταρτο όροφο. Είναι εντυπωσιακή η προοπτική του προς τα πάνω και ιλιγγιώδης η θέα από την κορυφή προς τα κάτω.

Η αξία των μύθων

Μεγάλωσα στα χρόνια της απομυθοποίησης. Ο καθένας από εμάς κουβαλούσε τη δική του προσωπική μυθολογία, την προστάτευε κιόλας, όμως οι παρέες στη δεκαετία του εβδομήντα έμοιαζαν με μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποψίλωσης του τοπίου της ζωής μας από τους μύθους και τις βεβαιότητες των προλαλησάντων. Απομυθοποιούσαμε τους καουμπόηδες και τα ουέστερν, τα ηλιοβασιλέματα, τον έρωτα, το σεξ, τη λογοτεχνική γενιά του τριάντα, τις γραβάτες και τα κοστούμια, τη δεξιά και την καθαρεύουσα, τις παρελάσεις και τις εθνικές εορτές και εννοείται απομυθοποιούσαμε, όσοι μπορούσαμε και όσο μπορούσαμε, τη θρησκεία και την ιστορία, τους δύο πυλώνες της συντηρητικής εκπαίδευσης.

Ποιοι γνωστοί συγγραφείς επηρεάστηκαν από την εμπειρία τους στη φυλακή

http://entertainment.in.gr/html/ent/315/ent.164315.asp

Aπό Ντοστογιέφσκι μέχρι Θόρω

 

«Μούσα» σπουδαίων συγγραφέων η φυλακή, με ευεργετική δράση στη σύλληψη ιδιοφυών ιδεών και στη διεύρυνση των πεδίων έμπνευσης. Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, και Χένρι Ντέιβιντ Θόρω ήταν οι συγγραφείς που ωρίμασαν ιδεολογικά μέσα από την εμπειρία του εγκλεισμού, με την πολυφωνική γραφή να αναδύεται και τους σκεπτικιστικούς ορίζοντες να διευρύνονται.

Θρύλος θέλει τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες να έχει εμπνευστεί το αριστούργημα «Δον Κιχώτης» στις φυλακές γράφοντας κάποιο κομμάτι του βιβλίου του εκεί. Απογυμνωμένος από ελευθερίες και με την οπτική του εστιασμένη στις ειρωνείες των περιστάσεων, ο Θερβάντες υπερέβη το «φράγμα» των λογοτεχνικών συμβάσεων.

Σαντορίνη - Η κρύπτη της αιωνιότητας

Κείμενο/ Φωτογραφίες: Νίκος Ζερβονικολάκης

Ακρωτήρι Σαντορίνης, αριστερά μπαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο, το πρώτο κτιριακό συγκρότημα πριν ακόμη μπούμε στην οδό Τελχίνων, είναι η Ξεστή 3.
Ένα οικοδόμημα σημαντικό από κάθε άποψη. Πρώτα, γιατί, όπως πιστεύουν οι αρχαιολόγοι-ανασκαφείς του, αυτός ο χώρος είναι ιεροτελεστικός, όπως προδίδει τόσο η διαρρύθμισή του, όσο και ο πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος στους περισσότερους τοίχους του.
Ένας χώρος μαγικός!
Και σε μια δεύτερη ανάγνωση, μια μαγική κρύπτη.
Μια ιερή κρύπτη, που έχει να κάνει με την αιωνιότητα. Την αιωνιότητα, που υποδηλώνεται στη ζωφόρο με τις σπείρες, και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τομές κρόκων, με όσα μπορεί να σημαίνει για μια προϊστορική λατρεία αυτός ο βολβός που θάβεται στη γη και αναθάλλει

Η άνοιξη μπαίνει και στα ελληνικά μουσεία

ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ
http://www.kathimerini.gr/759924/article/politismos/polh/h-anoi3h-mpainei-kai-sta-ellhnika-moyseia 

Τα αγάλματα είναι τα πιο δύσκολα προς πώληση είδη. Ωστόσο πάντα υπάρχει κοινό και γι’ αυτά, καθώς αγοράζονται ύστερα από σχετική παραγγελία (φωτ.: Κώστας Βέργας).

Παραταγμένοι πάνω στο τραπέζι του εργαστηρίου, οι Ποσειδώνες περίμεναν υπομονετικά την τελευταία φροντίδα, πριν αναχωρήσουν για τα πωλητήρια μουσείων και αρχαιολογικών χώρων σε όλη την Ελλάδα. Το ίδιο και τα δεκάδες κυκλαδίτικα ειδώλια, η θεά Αθηνά, οι λιγοστοί Κούροι, ενώ το εντυπωσιακό αντίγραφο του 1,80 μ. Ηνίοχου δεχόταν με ιδιαίτερη προσοχή τις τελευταίες λεπτομέρειες της καλλιτέχνιδος που το είχε αναλάβει στα εργαστήρια του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων στου Ρέντη.

Το Παρίσι του 19ου αι. στη Νέα Υόρκη

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.kathimerini.gr/760202/article/ta3idia/ta3idiwtika-nea/to-parisi-toy-19oy-ai-sth-nea-yorkh

«Ο Ουγκολίνο και οι γιοι του» (Μητροπολιτικό Μουσείο, Νέα Υόρκη).

Στη Νέα Υόρκη, στις αίθουσες του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης, το Παρίσι του 19ου αιώνα έχει την τιμητική του. Από τη μια, είναι οι δύο εκθέσεις φωτογραφίας που προβάλλουν το μεγάλο πολεοδομικό και κοινωνικό σχίσμα ανάμεσα στην παλιά και τη νέα πόλη και, από την άλλη, είναι η ακαδημαϊκή, αλλά τόσο ιδιαίτερη, γλυπτική κυρίως τέχνη του Ζαν-Μπατίστ Καρπό (Jean-Baptiste Carpeaux).

Γυμνοί στον φακό, γυμνοί στη σκηνή;

  ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ

http://www.kathimerini.gr/759967/article/politismos/8eatro/gymnoi-ston-fako-gymnoi-sth-skhnh 

«Ντυμένοι είμαστε πιο χυδαίοι», λέει ο σκηνοθέτης του «Δεκαήμερου» Νίκος Καραθάνος στην «Κ».

Ξεκίνησαν και οι δύο παραστάσεις ταυτόχρονα, την Παρασκευή 28 Μαρτίου. Η μία στο Εθνικό Θέατρο και η άλλη στο θέατρο «Πορεία». Οι φωτογραφίες και από τις δύο παραστάσεις όμως είχαν γίνει από νωρίς γνωστές και παρότι τα έργα είναι εντελώς διαφορετικά, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το γυμνό. Στη Νέα Σκηνή του Εθνικού, ο Νίκος Καραθάνος αφήνει τα σώματα των ηθοποιών να ριχτούν στο παιχνίδι του έρωτα έτσι όπως το αφηγήθηκε ο Βοκάκιος τον 14ο αιώνα. Ενα έργο που μιλάει για τον έρωτα με τον τρόπο της ποίησης, δεν μπορούσε παρά να απελευθερώσει τα σώματα από τα ρούχα τους. Ο Δημήτρης Τάρλοου, στο θέατρο «Πορεία», μας λέει εξαρχής: «Θα σας απογοητεύσω. Στην παράσταση υπάρχει ελάχιστο γυμνό». Παρ’ όλα αυτά, οι δύο πρώτες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από την παράσταση έχουν τους πρωταγωνιστές της ολόγυμνους. Γι’ αυτή την επιλογή τους, αλλά και για τη γνώμη τους σε σχέση με την ύπαρξη ή την υπερβολική χρήση των γυμνών σωμάτων τα τελευταία χρόνια στο θέατρο, μιλήσαμε με τους δύο σκηνοθέτες.

Εκσταση, πάθος, φιλαρέσκεια

ΝΙΚΟΣ Α. ΔΟΝΤΑΣ
http://www.kathimerini.gr/759939/article/politismos/moysikh/ekstash-pa8os-filareskeia 

Ο Ρίχαρντ Στράους διευθύνει τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου στο Αλμπερτ Χολ.

Οι επέτειοι διαδέχονται η μία την άλλη με ταχύτατους ρυθμούς: μετά τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση των Βέρντι και Βάγκνερ το 2013, ακολουθούν φέτος τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Ρίχαρντ Στράους. Χαρά για τις δισκογραφικές εταιρείες, χαρά όμως και για τους φιλόμουσους, καθώς τα προσφερόμενα κουτιά με κάθε είδους συλλογές ρίχνουν το κόστος κάθε μεμονωμένου cd συχνά κάτω των δύο ευρώ.

Κομμένη στα δύο μοιάζει η δημιουργική πορεία του Βαυαρού Στράους. Οταν συνέθεσε τον «Γκούντραμ», την πρώτη του όπερα, είχε ήδη γράψει ορισμένα από τα διασημότερα συμφωνικά του ποιήματα, όπως «Δον Χουάν» και «Θάνατος και εξαΰλωση». Ωστόσο, μετά την τεράστια επιτυχία της «Σαλώμης» (1905), συνέθεσε πια ελάχιστη συμφωνική μουσική. Το λυρικό θέατρο θα του χάριζε τεράστιες επιτυχίες, όπως η καινοτόμος «Ηλέκτρα» και ο «Ιππότης με το ρόδο», την επιτυχημένη συνταγή του οποίου αναπαρήγαγε αρκετές φορές.

Κλεφτή ματιά στην ψυχή του σύμπαντος

  ΓΙΟΥΛΗ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

http://www.kathimerini.gr/759941/article/politismos/eikastika/klefth-matia-sthn-yyxh-toy-sympantos 

Η έκθεση παρουσιάζει μια συναρπαστική εικόνα των επόμενων 50-100 χρόνων μέσα από τα αποτελέσματα ερευνών κορυφαίων επιστημόνων και μηχανικών.

Οταν ο Νιλ Αρμστρονγκ πάτησε στο φεγγάρι, τον Ιούλιο του 1969, ο Γιώργος Ρόρρης ήταν έξι ετών. Θα μπορούσε να θυμάται αυτήν τη σημαντική στιγμή, αλλά το χωριό του, μικρός ορεινός οικισμός της Αρκαδίας, απέκτησε ηλεκτρικό το 1971. Ο Γιώργος Ρόρρης, γνωστός καλλιτέχνης και ιδιαίτερα αγαπητός για την παραστατική ζωγραφική του, δέχθηκε με χαρά να μας συνοδεύσει σε μια έκθεση που τον έφερε αρκετά έξω από τα νερά του.

Ο Ίψεν ως καθρέφτης της εποχής μας

 

Παρουσίαση της νέας σειράς Απάντων του από τις εκδ. Gutenberg

http://www.athensvoice.gr/article/culture/books/book-news/%CE%BF-%CE%AF%CF%88%CE%B5%CE%BD-%CF%89%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82

Η έκδοση των απάντων του Ερρίκου Ίψεν από τις εκδόσεις Gutenberg αποτελεί εκδοτικό γεγονός. Με αφορμή, λοιπόν, και τα 50 χρόνια λειτουργίας του εκδοτικού οίκου (1964-2014), οι εκδόσεις Gutenberg διοργανώνουν μεγάλη παρουσίαση για τη νέα σειρά Απάντων του Ερρίκου Ίψεν. Οι τέσσερις πρώτοι τόμοι της σειράς που κυκλοφορούν είναι: «Ο αρχιμάστορας Σόλνες», «Ο μικρός Έγιολφ», «Ιωάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν», «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί».
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο συγγραφέας-ιστορικός Ήρκος Αποστολίδης, που έχει αναλάβει την επιμέλεια της σειράς, ο θεατρικός κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο ακαδημαϊκός και σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Κιμούλης και ο ηθοποιός και μεταφραστής των τεσσάρων τίτλων Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος.
Info 31/3, 18:30, στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρία (Πανεπιστημίου 22)

---

Παρουσίαση της σειράς Απάντων του Ίψεν από παλαιότερο τεύχος της A.V.:
Ο κορυφαίος Νορβηγός δραματουργός Ερρίκος Ίψεν (1828-1906) μας κληροδότησε ένα σημαντικό όγκο θεατρικών έργων, άνω των είκοσι, που το καθένα τους ακροβατεί σε «επικίνδυνες» θεματικές, σαν αγριολούλουδο στο χείλος φιορδ, χωρίς ποτέ να κατακρημνίζεται σε ανήλιαγα βάθη.
Το άκουσμα του ονόματος του Ίψεν –βαρύ, φορτωμένο με σημασία, «ιερό»– καμιά φορά αποθαρρύνει τον υποψήφιο αναγνώστη ή θεατή. Κακώς, αφού η γλώσσα που χρησιμοποιεί, ιδίως στα γραμμένα σε πεζό λόγο θεατρικά του, ποτέ δεν γίνεται δυσνόητη, ενώ τα θέματα που πραγματεύεται βρίσκουν ανελέητη απήχηση στο σήμερα. Ταυτόχρονα, βέβαια, ο Ίψεν παραμένει ένας κοσμαγάπητος συγγραφέας, που τα έργα του δεν έχουν σταματήσει να ανεβαίνουν, αδιάλειπτα, τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια (μόνο αυτή τη στιγμή ανεβαίνουν τέσσερα σε αθηναϊκές σκηνές).

Ο φρουρός του αμπελώνα

Ένας νέος πάπυρος αποκρυπτογραφήθηκε και αποκάλυψε μια αρχαία σύμβαση εργασίας που προσλαμβάνει φρουρό για να προστατεύσει έναν αμπελώνα στην αρχαία Αίγυπτο. Γραμμένο στα αρχαία ελληνικά πάνω σε ένα σκούρο καφέ κομμάτι παπύρου, το έγγραφο χρονολογείται στον 4ο αιώνα μ.Χ., σύμφωνα με νέα ερευνητική εργασία.

Η φύλαξη αμπελώνων στην Αίγυπτο πριν από 1.600 χρόνια, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Πολλές αρχαίες πηγές περιγράφουν κλέφτες που χτυπούσαν βίαια τους φύλακες για την απόκτηση ώριμων φρούτων με τελικό σκοπό την παραγωγή κρασιού. Το επίπεδο εγκληματικότητας θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα υψηλό από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο, την εποχή της συγκομιδής, γράφει ο Kyle Helms, διδακτορικός φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Cincinnati.

Θεσσαλονίκη: Καθαρίζονται τα μνημεία

Καθαρίζονται από το πρωί ο Λευκός Πύργος, ο χώρος γύρω από το Βασιλικό Θέατρο και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σημεία "κλειδιά" της Θεσσαλονίκης, τα οποία βεβηλώθηκαν από συνθήματα που γράφτηκαν με σπρέι. 

Στο πλαίσιο της συνεργασίας που είχε αναπτυχθεί και παλιότερα, του Δήμου Θεσσαλονίκης με την Πολιτιστική Εταιρία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος (Π.Ε.Ε.Β.Ε.) ξεκίνησε από νωρίς το πρωί η προσπάθεια να "σβήσουν" τα σημάδια από τα αρχαία μνημεία.

"Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους μας και θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός. Διαρκώς έχουμε άσχημες εικόνες. Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να προστατεύει τους χώρους που όλοι χαιρόμαστε και αξιοποιούμε καθημερινά", δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής, Κωνσταντίνος Ζέρβας.

Πανέξυπνο κοράκι βγάζει τον Αίσωπο ασπροπρόσωπο

Ο Αίσωπος είχε προβλέψει σε έναν από τους μύθους του ότι τα κοράκια κατανοούν τις βασικές αρχές της υδροστατικής.

Στο μύθο "Το διψασμένο κοράκι", ο Αίσωπος περιγράφει πώς ένα έξυπνο πουλί ρίχνει πετραδάκια σε μια μισογεμάτη στάμνα ώστε να ανεβάσει τη στάθμη και να μπορέσει τελικά να πιει νερό.

Ο μύθος αποτέλεσε τη βάση για ένα τεστ νοημοσύνης στο οποίο υποβλήθηκε το κοράκι της Νέας Καληδονίας (Corvus moneduloides), ένα εξαιρετικά ευφυές πτηνό που είναι γνωστό ότι χρησιμοποιεί εργαλεία.

Σχολείο 1700 ετών ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο

Το αρχαίο σχολείο.

Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στη δυτική έρημο της Αιγύπτου ανακάλυψαν ένα σχολείο 1.700 ετών περίπου,  στους τοίχους του οποίου βρέθηκαν κείμενα γραμμένα στην αρχαία ελληνική γλώσσα, συμπεριλαμβανομένου και ενός κειμένου για την αρχαία χρήση των φαρμάκων που παραπέμπει στην Οδύσσεια του Ομήρου.

Το σχολείο - το οποίο έχει μικρούς πάγκους που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές ως θρανία για να κάθονται, να διαβάζουν ή να στέκονται όρθιοι και να γράφουν στους τοίχους - χρονολογείται σε μια εποχή όπου η Αίγυπτος ελέγχεται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τα αρχαία ελληνικά ήταν ευρέως διαδεδομένα.

Σε χρήση για λιγότερο από 20 χρόνια, το κτίριο του σχολείου ενσωματώθηκε τελικά ως τμήμα ενός μεγάλου σπιτιού που περιείχε πολύχρωμα έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένων εικόνων των θεών του Ολύμπου, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Κλίμα, φυσικό περιβάλλον και ανθρώπινες κοινωνίες

Οι αποθέσεις στο εσωτερικό των σπηλαίων συνιστούν ένα φυσικό εργαστήριο για τη μελέτη των αλλαγών στο κλίμα, στο περιβάλλον καθώς και στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών.

 

Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών 2013

  από Archaeology Newsroom - Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014

Το έργο του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών το 2013 θα παρουσιάσει ο Διευθυντής του Arto Penttinen, στη διάρκεια της ετήσιας συνέλευσης του Ινστιτούτου που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 3 Απριλίου 2014 στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης, στις 18.00.
Θα ακολουθήσει διάλεξη της καθηγήτριας Karin Holmgren (Department of Physical Geography and Quaternary Geology, Πανεπιστήμιο Στοκχόλμης, Διευθύντρια του Navarino Environmental Observatory) και της ερευνήτριας Erika Weiberg (Department of Archaeology and Ancient History, Πανεπιστήμιο της Ουψάλα) με τίτλο «Climate, Environment and past societies. What do we want to know – and why?» («Αλληλεπιδράσεις μεταξύ κλίματος, φυσικού περιβάλλοντος και ανθρώπινων κοινωνιών κατά το παρελθόν.

Διακόσιες χιλιάδες επισκέπτες για το Ελληνικό Βυζάντιο στην Ουάσινγκτον

Η έκθεση «Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου από ελληνικές συλλογές» θα μεταφερθεί στη Βίλα Γκετί στο Λος Άντζελες.

Η έκθεση μεταφέρεται τώρα στο Λος Άντζελες

  από Archaeology Newsroom - Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014

Περίπου διακόσιες χιλιάδες επισκέπτες από τις ΗΠΑ αλλά και πολλές άλλες χώρες θαύμασαν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον την πολυσυζητημένη έκθεση «Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου από Ελληνικές Συλλογές» («Heaven and Earth. Art of Byzantium from Greek Collections»), που διοργανώνουν το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και το Μουσείο Μπενάκη στις ΗΠΑ.
Οι κατάλογοι από τα πωλητήρια του μουσείου εξαντλήθηκαν και πλήθος επαινετικών δημοσιευμάτων προοιωνίζονται τη συνέχεια της επιτυχίας της έκθεσης στο Λος Άντζελες, όπου θα μεταφερθεί από τις 8 Απριλίου. Στη Βίλα Γκετί του Μουσείου Ζαν Πολ Γκετί στο Μαλιμπού θα εκτεθούν τα περισσότερα έργα και στο Κέντρο Γκετί τα χειρόγραφα. Η έκθεση θα διαρκέσει στο Λος Άντζελες έως τις 25 Αυγούστου, για να μεταφερθεί κατόπιν στο Σικάγο, όπου θα εγκαινιαστεί εντός του Σεπτεμβρίου.

Ο χαμένος παράδεισος: Ενα χίπικο κάμπιγκ προσφύγων

Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 01:30 Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Για όσους δεν το γνωρίζετε υπάρχει ένα μέρος που ονομάζεται Taylor Camp, μία τροπική ουτοπία με θέα τον ωκεανό

Υπεύθυνος: Ελένη Καρατζά

Αντισυμβατικό σε όλα του το κάμπινγκ υμνούσε την απόλυτη ελευθερία τόσο στις αποφάσεις για τη λειτουργία που παίρνοντας σύμφωνα με τα «vibes», όσο και στην παρουσία των παραθεριστών που μπορούσαν να είναι απαλλαγμένοι από κάθε είδους ρούχο. Ήταν η απόλυτη φαντασίωση των χίπις.

Το κάμπινγκ Taylor έκανε εγκαίνια την άνοιξη του 1969, από δεκατρείς χίπις που ζητούσαν καταφύγιο από τις συνεχιζόμενες ταραχές στην πανεπιστημιούπολη στην Αμερική και την αστυνομική βία. Έχοντας εγκαταλείψει τα σπίτια τους, κατευθύνθηκαν προς το Kauai στη Χαβάη, μια περιοχή τότε πολύ απομακρυσμένη, με παρθένες εκτάσεις με μόνο ένα φανάρι σε όλο το νησί.

Ενα ζωντανό αρχείο της εποχής και του τόπου

Ενα ζωντανό αρχείο της εποχής και του τόπου

ΓΙΟΥΛΗ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

 

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται δεν αποσκοπούν στον εύκολο εντυπωσιασμό. Φωτογραφία του Πάνου Κοκκινιά.

Δεν πρόκειται μόνο για μια έκθεση φωτογραφίας και ας συγκεντρώνει τους πιο δραστήριους και ταλαντούχους σύγχρονους Ελληνες φωτογράφους.

Το «Depression era», που αυτές τις ημέρες παρουσιάζεται στις Βρυξέλλες υπό την ομπρέλα της μεγάλης εικαστικής έκθεσης «Καμία πατρίδα για τους νέους» (επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου), είναι ένα συλλογικό πείραμα. Ναι μεν καλλιτεχνικό στη βάση του, αλλά και μια ζωντανή και εν εξελίξει διαδικασία σκέψης, στοχασμού, διαλόγου για την κρίση, από μία μεγάλη ομάδα φωτογράφων, δημοσιογράφων, συγγραφέων, κινηματογραφιστών. Πώς διαβάζουν την κρίση των τελευταίων χρόνων, πού ανιχνεύουν τις ρίζες της, πώς αφουγκράζονται το παρόν, πώς καταγράφουν τους μετασχηματισμούς στην ελληνική κοινωνία;

Οι Πανκ της Ντίσνεϊλαντ

Crissy Van Meter Μαρ 14 2014 http://www.vice.com/gr/read/punk-tis-disneyland

 

Τα εμβλήματα στην πλάτη ορισμένων μελών του Neverlanders Social Club. Όταν κάποιος γίνεται δεκτός στην ομάδα, αυτός ή αυτή επιλέγει έναν ήρωα του Ντίσνεϊ που αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα του/της και λαμβάνει το ανάλογο έμβλημα. Photos by Jamie Lee Curtis Taete.
Στέκομαι μπροστά από το Space Mountain (ρόλερ-κόστερ) και ανησυχώ ότι δεν θα καταφέρω να βρω το Neverlanders Social Club. Είναι μια συνηθισμένη Κυριακή στη Ντίσνεϊλαντ το Νοέμβριο -ηλιόλουστη και όμορφη με το καλιφορνέζικο στυλ και φίσκα από τουρίστες- και ανησυχώ ότι θα τους χάσω μέσα στη βαβούρα. Μου είπαν ότι θα φοράνε τον Ντίσνεϊ εξοπλισμό τους, αλλά εδώ βρίσκονται πολλοί άνθρωποι που φορούν εμπόρευμα με θέματα του πάρκου. Τότε τους βλέπω να έρχονται και συνειδητοποιώ ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους προσέξω.

Παράγκες και Μνημεία στην Αλεξάνδρας

Κυριάκος Αργυρόπουλος Μαρ 19 2014 http://www.vice.com/gr/read/milane-ta-ktiria

 

 

Φωτογραφία: Από το προσωπικό αρχείο του Δ. Ευταξιόπουλου

Tα συνθήματα και τα μισοτελειωμένα graffiti στους κουρασμένους και φθαρμένους, από τα χρόνια, τοίχους των προσφυγικών πολυκατοικιών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας συνθέτουν την πρώτη εικόνα παρακμής. Πολλοί προσπάθησαν μέσα στα χρόνια να τα αφανίσουν και είναι πολλοί αυτοί που, ακόμη και σήμερα, στέκονται στην πρώτη εικόνα και πιστεύουν ότι τα Προσφυγικά πρέπει να γκρεμιστούν.

Η Αμερικανίδα που λάτρεψε την Ανδρο

28/03/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Εκθεση ζωγραφικής της Μπέτι Ράιαν (1914-2003) στο Μουσείο ΓουλανδρήΟ Χένρι Μίλερ της αφιέρωσε τον «Κολοσσό του Μαρουσιού». Το καλλιτεχνικό Παρίσι του '30 ήταν το σπίτι της. Κι αυτή ερωτεύτηκε την Ελλάδα, που την πρωτο­επισκέφτηκε το 1933, επηρεάστηκε από το φως της και δώρισε έργα της στην Καΐρειο Βιβλιοθήκη.

Της Βασιλικής Τζεβελέκου

Η Μπέτι Ράιαν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη πριν από 100 χρόνια (19/8/1914). Κόρη εύπορης οικογένειας, λάτρεψε τα ταξίδια, την τέχνη και την Ελλάδα από την πρώτη επίσκεψή της, το 1933. Ερωτεύτηκε το ελληνικό φως και την Ανδρο, όπου έζησε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της. Γαλουχήθηκε καλλιτεχνικά στο Παρίσι του ’30 και ήρθε σε επαφή με όλα τα μυθικά πρόσωπα της τέχνης: Κλέε, Καντίνσκι, Νταλί, Σαγκάλ, Τζακομέτι, Ντισάν… Ολοι προσωπικοί της φίλοι, όπως και ο συμπατριώτης της Χένρι Μίλερ, που της αφιέρωσε τον «Κολοσσό του Μαρουσιού». Σε γράμμα του τη δεκαετία του ’70 της έγραφε «… συνέχισε (δεν χρειάζεται να σ” το πω) τη ζωγραφική και τη δική σου εξωτική ζωή. Είσαι ανάμεσα στους ευλογημένους».

Στο σφυρί κοστούμια της Κάλλας και μάσκες του Σικελιανού

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Για να σωθεί το Θεατρικό Μουσείο

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

«Αύριο το πρωί θα καθίσουμε στο εδώλιο του δικαστηρίου, εγώ και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, γιατί χρωστάμε στο ΙΚΑ. Στη θέση όμως αυτή θα έπρεπε να βρίσκεται ο υπουργός Πολιτισμού». Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος χθες, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, παρ' όλο που θα ήθελε «η ημέρα να είναι μία γιορτή της παγκόσμιας προσφοράς του θεάτρου στον πολιτισμό», μας κάλεσε μπροστά από την είσοδο του καθημαγμένου και σφραγισμένου εδώ και μήνες (υπολειτουργεί 2 χρόνια) Θεατρικού Μουσείου, σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

 
Κώστας Γεωργουσόπουλος, Γ. Μιχαλακόπουλος, Αννα Φόνσου, Β. Θεοδωρόπουλος, Ν. Τσακίρογλου στη χθεσινή διαμαρτυρία  Σ' αυτή την ύστατη έκκληση που απηύθυνε προς το υπουργείο Πολιτισμού, προτού αναγκαστεί να βγάλει στο σφυρί κοστούμια της Κάλλας και της Μελίνας Μερκούρη και τις μάσκες του Σικελιανού, δεν μάσησε τα λόγια του ούτε για την απαράδεκτη στάση του Πάνου Παναγιωτόπουλου ούτε για την εξαπάτηση που επεφύλαξε στο Μουσείο ο Γιώργος Καμίνης.

Η Ιστορία της υπόγειας πόλης της Μαλακοπής (Derinkuyu) στην Καππαδοκία

Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 01:17 Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Υπεύθυνος: Ελένη Καρατζά

Το 1963 ένας κάτοικος του χωριού Μαλακοπή (Derinkuyu στα Τουρκικά, που σημαίνει Βαθύ Πηγάδι) στην περιοχή της Καππαδοκίας, γκρεμίζοντας ένα τοίχο στο σπίτι του που ήταν -όπως όλα της περιοχής- σκαμμένο στο βράχο, ανακάλυψε έκπληκτος, ότι πίσω από τον βράχο υπήρχε ένα μυστηριώδες δωμάτιο το οποίο δεν είχε ξαναδεί. Αυτό το δωμάτιο τον οδήγησε σ’ ένα άλλο και μετά σε άλλο και ούτω καθ’ εξής.

 
  Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν την υπόγεια πόλη και έφτασαν στα 40 μ. βάθος. Τελικά ανακαλύφθηκαν 11 επίπεδα εκ των οποίων μόνο στα οκτώ πρώτα είναι δυνατή η επίσκεψη, κάτι που ξεκίνησε το 1969. Στα υπόλοιπα γίνονται ακόμα μελέτες και ανασκαφές, από τους αρχαιολόγους.

Λουόμενοι στα Αστέρια Γλυφάδας για 6.000 χρόνια

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Επειτα από 28 χρόνια έρευνας, η αρχαιολόγος Ντίνα Καζά αφηγείται τη διαχρονική ιστορία του παραλιακού μετώπου της Αττικής

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Οι κάτοικοι της Γλυφάδας και του Ελληνικού πρέπει να ξέρουν πως στα ίδια χώματα που παίζουν τα παιδιά τους σήμερα, ζούσαν και περπατούσαν κάποιοι άλλοι κατά την 4η και 3η χιλιετία π.Χ., δηλαδή πριν από 6.000 χρόνια.

 
Γενική άποψη του ακρωτηρίου Αγίου Κοσμά Και ότι στα Αστέρια της Γλυφάδας έκαναν τα μπάνια τους, εγκατεστημένοι μάλιστα σε μόνιμες κατοικίες, άνθρωποι της πρωτοελλαδικής εποχής. Η περιήγηση στα λείψανα που άφησαν πίσω τους αυτοί οι μακρινοί μας πρόγονοι από το Παλαιό Φάληρο ώς τα Αστέρια της Γλυφάδας είναι πλέον δυνατή μετά το πλήθος των ευρημάτων που ήρθαν στο φως με την ευκαιρία διαφόρων έργων τα τελευταία χρόνια.

Κορνέλιους Γκούρλιτ: Σκοτεινός συλλέκτης ή παρεξηγημένο θύμα;

Το BBC προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα αφού επισκέφθηκε το σπίτι όπου φυλάσσονται τα έργα που πιστεύεται ότι εκλάπησαν από τους εβραίους ιδιοκτήτες τους επί Τρίτου Ράιχ

 

Ο 81χρονος Γκούρλιτ ισχυρίζεται ότι κληρονόμησε τα έργα τέχνης από τον πατέρα του, έναν έμπορο έργων τέχνης που φέρεται να συνεργαζόταν με το Τρίτο Ράιχ

 

Απατεώνας ή... τζέντλεμαν; Τι από τα δύο είναι τελικά ο Κορνέλιους Γκούρλιτ, ο 81χρονος γερμανός συλλέκτης στα σπίτια του οποίου βρέθηκαν το 2012 περισσότεροι από 1.500 πίνακες ζωγραφικής που πιστεύεται ότι εκλάπησαν από τους εβραίους ιδιοκτήτες τους επί Τρίτου Ράιχ;

Το BBC θέτει το ερώτημα αυτό και προσπαθεί να το απαντήσει, αφού πρώτα πραγματοποίησε μια επίσκεψη στο μέρος όπου φυλάσσονται ερμητικά τα 238 σημαντικά έργα τέχνης που βρέθηκαν στη δεύτερη κατοικία του ηλικιωμένου συλλέκτη, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.

Ενας διαφορετικός «Μυστικός Δείπνος»

Ζουμπουλάκης Γιάννης 

Στις αίθουσες και πάλι η ταινία του κουβανού σκηνοθέτη Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα που σατιρίζει τις καταπιεστικές κοινωνίες και τον δημαγωγικό τρόπο που χρησιμοποιούν τον χριστιανισμό

 

 

 

Συνδεδεμένος με ένα σινεμά που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1970, ο Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα παραμένει ο πιο διάσημος σκηνοθέτης που βγήκε ποτέ από την Κούβα. Ταινίες του όπως οι «Μνήμες υπανάπτυξης», «Ο Θάνατος ενός γραφειοκράτη», «Οι επιζήσαντες» και πολλά χρόνια αργότερα το «Φράουλες και σοκολάτα» είναι εμπνευσμένες από τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του και εξερευνούν τη σχέση ατόμου - κράτους ενίοτε συμβολικά και πάντα σατιρικά. Τα ιδιαίτερα ριζοσπαστικά θέματα των ταινιών του διακρίνονταν από έναν σοφό διαλεκτικό σχεδιασμό, που εκδηλωνόταν στη φιλμική δομή και δημιουργούσε νοηματικές αλληλοκαλύψεις.