Τα εμβλήματα στην πλάτη ορισμένων μελών του Neverlanders Social Club. Όταν κάποιος γίνεται δεκτός στην ομάδα, αυτός ή αυτή επιλέγει έναν ήρωα του Ντίσνεϊ που αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα του/της και λαμβάνει το ανάλογο έμβλημα. Photos by Jamie Lee Curtis Taete.
Στέκομαι μπροστά από το Space Mountain (ρόλερ-κόστερ) και ανησυχώ ότι δεν θα καταφέρω να βρω το Neverlanders Social Club. Είναι μια συνηθισμένη Κυριακή στη Ντίσνεϊλαντ το Νοέμβριο -ηλιόλουστη και όμορφη με το καλιφορνέζικο στυλ και φίσκα από τουρίστες- και ανησυχώ ότι θα τους χάσω μέσα στη βαβούρα. Μου είπαν ότι θα φοράνε τον Ντίσνεϊ εξοπλισμό τους, αλλά εδώ βρίσκονται πολλοί άνθρωποι που φορούν εμπόρευμα με θέματα του πάρκου. Τότε τους βλέπω να έρχονται και συνειδητοποιώ ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους προσέξω.
Περισσότεροι από 30 Neverlandersκινούνται προς εμένα ως ομάδα, κόβοντας δρόμο μέσα στο πλήθος. Φοράνε χειροποίητα αυτιά ποντικού και καπέλα και πολλοί από αυτούς είναι καλυμμένοι με τατουάζ -μοιάζουν με μια από τις συμμορίες ανηλίκων από την ταινία The Warriors, ή κάποια αίρεση σε μια ερημιά μετά την Αποκάλυψη όπου ο Μίκυ Μάους λατρεύεται ως θεότητα. Κάθε μέλος φοράει το έμβλημα ενός χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα του/της -το ζευγάρι των 30κάτι τυπάδων που ίδρυσαν το κλαμπ, οι Angelκαι Cindy Mendoza, είναι ο Ντόναλντ και η Νταίζη Ντακ.
Όλοι κοιτάνε επίμονα καθώς περπατάω μαζί τους προς το It’s a Small World, μια βόλτα με βάρκα στην άκρη της Fantasyland. Καθώς κάνουμε το γύρω του Matterhorn Bobsleds, «κλασσικά» οι επισκέπτες του πάρκου τραβάνε φωτογραφίες τους Neverlanders σαν να είναι διασημότητες. Οι άνθρωποι δείχνουν. Οι γονείς λένε στα παιδιά τους να τους προσέξουν. Τα σαγόνια πέφτουν. Ο Angel λέει ανασηκώνοντας τους ώμους ότι έχουν συνηθίσει σε αυτό το νταβαντούρι πλέον. Όταν είστε από τους πιο φανατικούς θαυμαστές της Ντίσνεϊλαντ στον κόσμο και φοράτε αυτή την αγάπη στο μανίκι σας -κυριολεκτικά- είστε καταδικασμένοι να δέχεστε περίεργα βλέμματα.
Από αριστερά στα δεξιά: Οι Neverlanders, Leah, Taylor, Angel, και Jessie.
Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα για τους Neverlanders, γιατί πρόκειται να προσκαλέσουν δυο νέα μέλη στο σύλλογο τους. Η ιδιότητα του μέλους είναι αποκλειστική και η διαδικασία ένταξης απαιτεί μήνες παρέας με τους Mendozas και τα άλλα 50+ μέλη στο πάρκο. Πρέπει να αποφασίσουν ότι αυτοί οι νεοφερμένοι θα είναι κατάλληλοι και πως είναι αρκετά αφοσιωμένοι στη Ντίσνεϊ -κάτι που όπως φαντάζεστε είναι αρκετά δύσκολη πρόκληση.
Η Sara και ο Taylor, το νεαρό ζευγάρι, πέρασαν τη διαδικασία ελέγχου και η Cindy μου ψιθυρίζει ότι «θα τους κάνουν την πρόταση» στο Mad Hatter Tea Party αργότερα εκείνο το βράδυ. Το ζευγάρι δεν το ξέρει ακόμα και είναι πιο ήσυχοι από τους υπόλοιπους. Επιδεικνύουν την καλύτερη συμπεριφορά τους ελπίζοντας ότι θα πάρουν το γιλέκο με το μεγάλο έμβλημα στην πλάτη, γεγονός που θα σημάνει την επίσημη ένταξη τους στους Neverlanders.
Αλλά πριν από τη σοβαρή δουλειά της αποδοχής νέων μελών, κάνουν αυτό που κάνουν δυο φορές το μήνα ως γκρουπ και δεκάδες άλλες φορές μεμονωμένα: απολαμβάνουν την Ντίσνεϊλαντ. Κάθομαι ανάμεσα στον Angel και την Cindy στη βάρκα του It’s a Small World και καθώς έρχεται στα αυτιά μας το πανταχού παρόν τραγούδι από όλες τις πλευρές και ποιος ξέρει σε πόσες διαφορετικές γλώσσες, μου λένε πόσο πολύ αγαπούν την Ντίσνεϊλαντ και κυρίως πόσο αγαπούν τον Γουόλτ Ντίσνεϊ.
Ο Angel μου λέει ότι ο Γουόλτ έφτιαξε κάτι που οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως της ηλικίας του/της μπορεί να απολαύσει -είναι ένα μέρος όπου μπορεί να αφήσει τη φαντασία του να καλπάσει ελεύθερα. Ο Γουόλτ κάποτε είπε: «Πιστέψαμε στην ιδέα μας -ένα οικογενειακό πάρκο όπου οι γονείς και τα παιδιά μπορούν να διασκεδάσουν -μαζί» και οι Neverlanders πιστεύουν στην ισότητα της Ντίσνεϊλαντ επίσης, ανεξαρτήτως του πόσα περίεργα βλέματα θα τους ρίξουν. Ο Angel λέει ότι φιλοδοξεί να γίνει σαν τον Γουόλτ -ένας καταπληκτικός επιχειρηματίας και υπέροχος σύζυγος και πατέρας. Πηγαίνοντας στη Ντίσνεϊλαντ ο Angel μπορεί να δημιουργήσει αναμνήσεις που θα μπορεί να ξαναπαίξει στο μυαλό του για πάντα. Για κάποιους το πάρκο μπορεί να φαίνεται ακριβό ή πολυσύχναστο ή βρώμικο ή εμπορικό, αλλά για τα μέλη του κλαμπ, είναι πραγματικά το πιο ευτυχισμένο μέρος στη Γη.
Τατουάζ του Walt Disney στο πόδι ενός Neverlander.
Υπήρξαν σκληροπυρηνικοί εμμονικοί άνθρωποι με τον κόσμο του Ντίσνεϊ για δεκαετίες. Άνθρωποι που ψυχαναγκαστικά συλλέγουν καρφίτσες, απομνημονεύουν γενικές γνώσεις, φτιαχνουν διαδικτυακές κοινότητες και παρακολουθούν το D23 expo, το ετήσιο συνέδριο θαυμαστών. Αλλά το φαινόμενο των κλαμπ της Ντίσνεϊλαντ- ομάδες φανατικών θαυμαστών που οργανώνουν συχνά ταξίδια στο πάρκο και το αντιμετωπίζουν ως το δεύτερο σπίτι τους -είναι σχετικά καινούργιο.
Οι Mendozas λένε ότι οι Neverlanders, οι οποίοι ιδρύθηκαν το 2012, ήταν το πρώτο κλαμπ όλων των εποχών. Εκείνη την εποχή πήγαιναν ήδη στο πάρκο με τις μικρές κόρες τους πολλές φορές την εβδομάδα -μια πολυτέλεια που μπορούν να αντέξουν οικονομικά χάρη στο Ετήσιο Πρόγραμμα Εισόδου στη Ντίσνεϊλαντ, που χαρίζει μεγάλες εκπτώσεις στους Νοτιοκαλιφορνέζους οι οποίοι θέλουν να επισκέπτονται το πάρκο πολλές φορές το χρόνο. Ο Angel, διευθυντής σε ένα κατάστημα Toys"R"Us, μου είπε ότι στο παρελθόν είχε πάει στο πάρκο εννέα συνεχόμενες ημέρες. Η ιδέα τους ήρθε όταν άκουγαν ένα podcast αφιερωμένο στη Ντίσνεϊλαντ, όπου αναφέρθηκε η δημόσια κατακραυγή ως αντίδραση στο νέο πρόγραμμα μηνιαίας πληρωμής που είχε ανακοινώσει η Disney. Το πρόγραμμα θα καθιστούσε ευκολότερη την είσοδο στο πάρκο ανθρώπων χαμηλού εισοδήματος αφού τα εισιτήρια θα γίνονταν πιο οικονομικά και έτσι ενδεχομένως να προσέλκυε «κακής ποιότητας» επισκέπτες.
«Μίλησαν για ανθρώπους με τατουάζ, νεότερους ανθρώπους» είπε ο Angel. «Άγγιξε την ευαίσθητη χορδή μας, γιατί είμαστε χρήστες με τέτοιο πρόγραμμα πληρωμής και με τατουάζ. Η Ντίσνεϊλαντ δημιουργήθηκε για να παρέχει διασκέδαση για οποιονδήποτε το ήθελε, ανεξαρτήτως τάξης, φυλής, οικονομικής επιφάνειας, πολιτικού κόμματος ή θρησκείας. Έτσι συζητήσαμε για να έρθουμε σε επαφή με αγνώστους μέσω κοινωνικής δικτύωσης, με κοινό ενδιαφέρον και αγάπη για το πάρκο, τον Γουόλτ και ότι έχει να κάνει με την Ντίσνεϊ».
Οι Neverlanders.
Σύντομα δημιούργησαν τα ταιριαστά τζιν γιλέκα και άρχισαν να κάνουν επαφές και με άλλους θαμώνες μέσω του Instagram. Πολύ σύντομα άλλοι άνθρωποι ήθελαν να μπουν στην παρέα και οι Mendozas ανέπτυξαν ένα σύστημα για να προσελκύουν νέους Neverlanders. Το κλαμπ τώρα ψάχνει για ανθρώπους, οι οποίοι όπως κι αυτοί, είναι ενεργοί επισκέπτες του πάρκου, κάνουν συχνά αναρτήσεις στο Instagram και σε άλλες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Τα τωρινά μέλη επικοινωνούν διαδικτυακά για κάποιο διάστημα με όσους θέλουν να γίνουν, προσκαλούν αυτούς με τους οποίους τους αρέσει να κάνουν παρέα στη Ντίσνεϊλαντ και δίνουν γιλέκο των Neverlanders στους λίγους τυχερούς που γίνονται δεκτοί. Αυτό το σύστημα ίσως φαίνεται αλαζονικό σε όλους όσοι είναι εκτός, αλλά το κλαμπ δεν αστειεύεται με την αγάπη του για τη Ντίσνεϊλαντ. Οι Neverlanders, τις μέρες που κάνουν βόλτα στο πάρκο παρέα, ακολουθούν δρομολόγιο που δημιουργήθηκε για τα μέλη και είναι κολλημένοι με την εφαρμογή των κανονισμών, έτσι το να διασφαλίσουν πως τα νέα μέλη είναι ισάξια είναι υψίστης σημασίας. (Μέχρι τώρα, δεν έχουν διώξει κανέναν, αλλά θα το έκαναν εάν έπρεπε).
Η αυστηρή διαδικασία επιλογής στην πραγματικότητα βοήθησε στην ανάπτυξη άλλων κλαμπ. Το Main Street Elite, των οποίων τα μέλη ντύνονται παρόμοια με τους Neverlanders και ασπάζονται παρόμοια φιλοσοφία, δημιουργήθηκε από τον Michael Stout, έναν 25χρονο ο οποίος σκέφτηκε πως οι Neverlanders ήταν πολύ επιλεκτικοί. Άλλα κλαμπ, διαφόρων μεγεθών και σοβαρότητας είναι τα Wonderlanders, Black Death Crew, Pix Pack, Jungle Cruisers, και Hitchhikers. Συνολικά υπάρχουν περισσότερες από 90 κοινωνικές λέσχες, και ποικίλουν από μία 4μελή οικογένεια σε ένα γκρουπ με πάνω από 100 άτομα.
Οι Neverlanders περπατούν στην Main Street, USA, στη Ντίσνεϊλαντ.
Δεν αρέσει σε όλους ότι ένα σωρό τύποι κυρίως νέοι, με τατουάζ περιτριγυρίζουν στην Ντίσνεϊλαντ και είναι καλυμμένοι με εμβλήματα και κονκάρδες. Ένα μέλος του καστ που εργάζεται στο πάρκο για περισσότερο από μια δεκαετία, μου είπε ότι δεν του αρέσουν οι κοινωνικές λέσχες και πως δεν καταλαβαίνει την ανάγκη να εκπροσωπεί το fandom (φαν κλαμπ) κάποιου με έναν τόσο αποκλειστικό και παρεμβατικό τρόπο. Είπε ότι αυτός και οι συνάδελφοι του πιστεύουν πως οι Mendozas κι άλλοι σαν κι αυτούς ζουν μια φαντασίωση που προοριζόταν για παιδιά και κατά τη άποψη του το πάθος των μελών με το πάρκο μπορεί να αναχθεί σε ανατριχιαστικό-πολλοί επισκέπτες του πάρκου έχουν ρωτήσει εάν οι κοινωνικές λέσχες είναι συμμορίες και οι γονείς συχνά αναρωτιούνται εάν θα έπρεπε να ανησυχούν.
«Ξέρω σίγουρα ότι η ασφάλεια τους παρακολουθεί στενά και πιστεύω ότι θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζουν σαν να έχουν νοοτροπία συμμορίας, μια και κινούνται σε μεγάλες ομάδες», είπε, προσθέτοντας ότι η Ντίσνεϊλαντ συχνά έχει σεκιούριτι με πολιτικά κοντά στις κοινωνικές λέσχες.
Προσφάτως, ένα μεγάλο κομμάτι στο OC Weekly (που μεταδόθηκε και γράφτηκε ενώ δούλευα αυτό το θέμα) περιείχε ισχυρισμούς από έναν συχνό επισκέπτη του πάρκου, σύμφωνα με τους οποίους, κάποιες από τις συμμορίες πηδάνε τις σειρές και καπνίζουν χόρτο πριν ανέβουν στα παιχνίδια. Σημείωσε επίσης, ότι μερικοί φαν της Ντίσνεϊλαντ οι οποίοι δεν είναι μέλη κάποιας επίσημης κοινωνικής λέσχης άρχισαν να αντιγράφουν το ύφος των πληρωμάτων, χωρίς να διατηρούν τον ίδιο κώδικα για καλή διασκέδαση. «Εν μέρει χάρη στην απεριόριστη ίδρυση των νέων λεσχών, κάποιοι επισκέπτες της Ντίσνεϊ άρχισαν να φοράνε γιλέκα ακολουθώντας πολύ λιγότερο αυστηρούς κώδικες συμπεριφοράς, ντροπιάζοντας το κίνημα την ίδια στιγμή», έγραψε ο Charles Lam.
Υπάρχουν επίσης θαυμαστές της Ντίσνεϊλαντ που μισούν τα κλαμπ -είτε λόγω της φημολογούμενης κακής συμπεριφοράς τους ή λόγω περίπλοκων, διαδικτυακών καυγάδων- και συχνά τα τρολάρουν και τα προσβάλλουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το Σεπτέμβριο, μέσω ενός λογαριασμού του αντί-κλαμπ WigWagsSC στο Twitter ξεκίνησε μια φήμη ότι μερικά μέλη λεσχών τσακώθηκαν στο Redd Rockett’s Pizza Port, ένα εστιατόριο στον τομέα Tomorrowland του πάρκου.
«Οι φίλοι μας στην ασφάλεια της Ντίσνεϊ μοιράστηκαν μαζί μας μια ενδιαφέρουσα ιστορία για δυο αντίπαλες κοινωνικές λέσχες της Ντίσνεϊλαντ την ταυτότητα των οποίων θα κρατήσουμε μυστική. Το θέμα είναι ότι αυτές οι δυο λέσχες καυγάδισαν, ναι πρόκειται για αληθινό καυγά, για το σε ποιον ανήκει ο χλοοτάπητας σε ένα συγκεκριμένο μέρος», αναφέρεται στο λογαριασμό μέσω αρκετών τουιταρισμάτων.
Οι Neverlanders έχουν την τάση να αγαπούν τα τατουάζ και την Ντίσνεϊλαντ, άρα τα τατουάζ με θέματα της Ντίσνεϊλαντ είναι αναμενόμενα.
Οι επικεφαλής των κλαμπ αμφισβητούν ιστορίες σαν κι αυτή, οι οποίες λένε ότι είναι ψευδείς, καθώς τον υπαινιγμό ότι είναι οτιδήποτε άλλο από τέλειοι επισκέπτες του πάρκου.
«Υπήρξε μία φήμη ότι τσακωθήκαμε με μία άλλη λέσχη. Υπάρχουν φήμες ότι φοράμε τα γιλέκα μας έξω από το πάρκο και ότι ο κόσμος νομίζει ότι είμαστε περιθωριοποιημένα άτομα», είπε ο Michael of the Main Street Elite, απορρίπτοντας όλες αυτές τις κατηγορίες.
Η Main Street Elite και οι Neverlanders λένε ότι σέβονται τους κανόνες του πάρκου και επιπλέον προειδοποιούν τους υπαλλήλους του πάρκου όταν βλέπουν άλλους επισκέπτες να κλέβουν σειρά ή να ενεργούν γενικότερα περίεργα. Ισχυρίζονται ότι βλέπουν τη Ντίσνεϊλαντ ως το δεύτερο σπίτι τους και συμπεριφέρονται αναλόγως.
Στην ενότητα των σχολίων της ιστορίας OC Weekly, αναγνώστης που ισχυρίζεται ότι είναι πρώην υπάλληλος της Ντίσνεϊλαντ υπερασπίστηκε τις λέσχες. «Πολλά από αυτά τα μέλη των κοινωνικών λεσχών ήταν οι καλύτεροι επισκέπτες με τους οποίους ήρθα σε επαφή», έγραψε ο σχολιαστής. «[Αυτοί] πάντα σταματούσαν για να πουν γεια, να ρωτήσουν πως πήγαινε η βάρδια μου μέχρι εκείνη τη στιγμή ή για να συζητήσουν οτιδήποτε αφορούσε τη Ντίσνεϊ. Ναι η «εμφάνιση» τους είναι αντισυμβατική για τη Ντίσνεϊλαντ, αλλά η αγάπη τους για την Ντίσνεϊλαντ είναι το μεγαλύτερο προσόν τους. Μην επιτρέψετε οι αρνητικές ενέργειες μερικών μελών των κλαμπ να παραμορφώσουν την άποψη σας για όλα τα μέλη των κοινωνικών λεσχών».
Όταν ρώτησα τον Angel για τις διαμάχες ανάμεσα στα κλαμπ, προσεκτικά μου είπε ότι ποτέ δεν υπήρχαν θέματα σαν αυτά που περιγράφηκαν στα tweetsτου WigWagsSC. Μου υπενθύμισε ότι αυτές οι λέσχες έχουν φτιαχτεί από φανατικούς οπαδούς της Ντίσνεϊ, οι οποίοι επικεντρώνονται περισσότερο στο να διασκεδάσουν στο πάρκο από το να τσακωθούν μεταξύ τους. Είπε ότι προσπάθησε προσωπικά να γνωρίσει κάθε επικεφαλής των κλαμπ και να δημιουργήσει δεσμούς μαζί τους, κάτι που έχει νόημα -εάν το χόμπι σου είναι να καλύπτεις το σώμα σου με σύμβολα που εκφράζουν πίστη σε φανταστικούς χαρακτήρες, δημιουργίες μιας γιγαντιαίας εταιρίας ΜΜΕ και κάνεις βόλτες σε ένα πάρκο ψυχαγωγίας, πιθανώς έχεις πολλά κοινά με τους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο.
Μια καρφίτσα φορεμένη από έναν Neverlander.
Παρόλο που μερικοί υπάλληλοι του πάρκου κατ’ιδίαν μπορεί να γκρινιάζουν για τους φαν με τα τρελά κοστούμια, οι αξιωματούχοι της Ντίσνεϊλαντ δημοσίως φαίνεται να εγκρίνουν τις κοινωνικές λέσχες.
«Είμαστε ευτυχείς να έχουμε επισκέπτες οι οποίοι μοιράζονται μια τέτοια συμπάθεια για το Disneyland Resort», είπε ο εκπρόσωπος της Ντίσνεϊλαντ, Kevin Rafferty Jr, ο οποίος πρόσθεσε ότι το πάρκο ξέρει για την ύπαρξη των κλαμπ.
Ο Michael είπε ότι οι κοινωνικές λέσχες συμμετέχουν στο φιλανθρωπικό έργο της Ντίσνεϊλαντ όπως το CHOC Walk in the Park και βοηθούν στη διατήρηση της καθαριότητας του πάρκου μαζεύοντας σκουπίδια. Η Jessica Teague, η 22χρονη ιδρύτρια του Walt’s Wonderers, μιας λέσχης για τους φαν εκτός της Καλιφόρνιας, μου είπε ότι της αρέσει να συμμετέχει σε εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα στη Ντίσνεϊ ως μέλος κοινωνικής λέσχης.
«[Πολλά] κλαμπ έχουν δημιουργήσει δεσμούς μέσα και έξω από τη Ντίσνεϊλαντ» είπε. «Επίσης έχουμε ενωθεί για να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τις κοινότητες γύρω από το Αναχάιμ -πολύ πρόσφατα μαζέψαμε χρήματα για το ίδρυμα Toys for Tots».
Περνώντας χρόνο με τους Neverlanders, άρχισα να βλέπω την κριτική για τις κοινωνικές λέσχες ως άστοχη, εάν όχι απολύτως κακεντρεχή. Η εμμονή τους με ένα πάρκο ψυχαγωγίας είναι παράξενη, τα ρούχα τους εξωπραγματικά και ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσουν για να φτιάξουν τα γιλέκα τους μπερδεύει το μυαλό. Ωστόσο οι δεσμοί ανάμεσα τους είναι αληθινοί. Γράφοντας στο Neverlander blog, για τη διαδικασία να γίνει κανείς δεκτός στο κλαμπ, το νέο μέλος, η Σάρα είπε «Αν και το ταξίδι μου ήταν μακρύ, ποτέ δεν έγινε μόνο για να γίνω μέλος ενός κλαμπ. Έγινε για να κερδίσω φίλους που ξέρω πως θα θυμάμαι για πάντα και για βρω το θάρρος να είμαι ο εαυτός μου». Αυτό μπορεί να είναι λίγο γλυκανάλατο, αλλά έτσι είναι οι ταινίες της Ντίσνεϊ -αυτό δεν τις κάνει λιγότερο δυνατές.
Οι κοινωνικές λέσχες δεν είναι ούτε παιδαριώδεις, παρά τις μερικές φορές την παιδιάστικη χαρά τους. Αν και αγαπούν ότι σχετίζεται με την Ντίσνεϊ και ιδιαιτέρως τον ιδρυτή της εταιρίας, ο θαυμασμός τους ενισχύεται από την κατανόηση της ανθρώπινης υπόστασης του. Ο Γουόλτ, όπως το πάρκο, δεν είναι τέλειος, αλλά τα ιδανικά του είναι κάτι πάνω στο οποίο μπορούμε να δουλέψουμε.
«Έπινε και κάπνιζε και επίσης αγαπούσε την οικογένεια του», είπε ο Michael. «Είναι ένας κανονικός άνθρωπος που έχτισε μια αυτοκρατορία και είναι κάτι για το οποίο αγωνιζόμαστε και σεβόμαστε. Για εμάς [το να πηγαίνουμε στη Ντίσνεϊλαντ] αυτό που έχει σημασία είναι να πηγαίνουμε εκεί και να χαλαρώνουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου