Μεγάλη έκθεση με 100 πίνακες στο Παλάτσο Ρεάλε στο Μιλάνο
Το Μιλάνο φιλοξενεί τον Κλιμπτ, τον
Βιεννέζο ζωγράφο που χαρακτήριζε το έργο τέχνης ως «διανοητική
περιπέτεια». Στο Παλάτσο Ρεάλε παρουσιάζονται περί τους εκατό πίνακες,
δικοί του αλλά και άλλων ομότεχνών του, των οποίων η δουλειά έχει άμεση
σχέση με αυτή του Κλιμπτ.
«Ο Κλιμπτ στις απαρχές του μύθου» είναι ο τίτλος της έκθεσης που
οργανώνεται σε συνεργασία με το Μουσείο Μπελβεντέρε της Βιέννης, σε
επιμέλεια του διευθυντή Αλφρεντ Βάιντινγκερ.
Είναι περί τις είκοσι οι ελαιογραφίες του Κλιμπτ που το κοινό θα μπορεί να θαυμάζει ώς τις 20 Ιουλίου. Εκτίθενται ακόμα σχέδια, χαρακτικά και πάρα πολλά έγγραφα, πράγματι μια εκπληκτική συλλογή αν λάβουμε υπόψη μας πως δεν είναι γνωστοί πάνω από εκατό πίνακες του καλλιτέχνη σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλούς από τους οποίους το Μπελβεντέρε εξέθεσε με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του. Η έκθεση δίνει ακόμα τη δυνατότητα σε μια μοναδική εμπειρία, αφού περιλαμβάνει το «Διάκοσμο του Μπετόβεν» -παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1902 στη Βιέννη στο Μέγαρο της Ανεξαρτησίας, που χτίστηκε το 1897- που καταλαμβάνει από μόνος του μια αίθουσα. Ετσι ο επισκέπτης εισάγεται σε ένα «συνολικό έργο τέχνης», προϊόν της έμπνευσης των Βιεννέζων ανεξάρτητων καλλιτεχνών πάνω στις νότες της Ενάτης του Μπετόβεν.
Διερευνούνται επίσης οι οικογενειακές αλλά και οι συναισθηματικές σχέσεις του Κλιμπτ, ξεκινώντας από τις απαρχές της καριέρας του στη Σχολή των Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης, αλλά και το μέγιστο πάθος του για το θέατρο και τη μουσική. Επιπλέον ο επισκέπτης μπορεί να αποκτήσει πλήρη άποψη για το ζωγράφο, αφού παρουσιάζονται έργα από διαφορετικά μεγάλα μουσεία, ανάμεσά τους αριστουργήματα όπως τα: «Αδάμ και Εύα», «Ηλιοτρόπιο» και «Νερό που ρέει».
Η «Σαλώμη» του 1909, που ολοκληρώνει τη χρυσή περίοδο του Κλιμπτ, η οποία ξεκίνησε με έργο που είχε το ίδιο αντικείμενο το 1901, αποτελεί το έμβλημα της έκθεσης στο Μιλάνο. Είναι μια νεοτεριστική Εύα που «κολάζει» με το σώμα της επί της ουσίας ένα πορτρέτο της Αλμα Μάλερ την εποχή της συνάντησής της με τον Κλιμπτ, πριν να γοητεύσει κατά σειρά τον Μάλερ, τον Γκρόπιους και τον Κοκότσκα. Η Αλμα ήταν τότε μόλις 17 χρόνων, ενώ ο Κλιμπτ, που την αγάπησε με πάθος, 35. Εργο αμφίσημο ήδη από τον τίτλο του «Ιουδήθ/Σαλώμη», χαρακτηρίζεται από διαφορετικά στιλ και παρουσιάζει μια αισθησιακή και την ίδια στιγμή τραγική μορφή Ανατολίτισσας γυναίκας, σε χρυσό φόντο και με το χρυσό να ντύνει μέρος του σώματός της.
Είναι πολλά τα στοιχεία που δημιουργούν ένα κλίμα αίγλης που παραπέμπει στην Ανατολή στο έργο του Κλιμπτ. Ανάμεσα σε συνυφάνσεις καμπύλων γραμμών εμφανίζονται ανθρώπινα πρόσωπα, που πάνω τους γράφονται βίαια συναισθήματα, αλλά και στιλιζαρισμένα σώματα σ' ένα παλκοσένικο που επιλέγει τη σύνθεση μέσω πλήθους διακοσμητικών στοιχείων. Εξπρεσιονιστικές λεπτομέρειες αγλαΐζουν το συναίσθημα, υμνώντας το είδος εκείνο του παρακμιακού, του οποίου ο Κλιμπτ υπήρξε ο απόλυτος μάστορας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου